"Ás catro da mañá, nunca se sabe se é demasiado tarde, ou demasiado cedo". Woody Allen







lunes, 19 de septiembre de 2011

Estado palestino si. Pero non así...


(A propósito da petición de recoñecemento do estado palestino polas Nacións Unidas)

Nos vindeiros días o presidente da Autorida Nacional Palestina, Mahmud Abbás, ten previsto presentar en Nacións Unidas a petición formal de recoñecemento pleno do estado palestino como membro do organismo internacional. Esta nova ocupará sen dúbida – xa ocupa - grande parte dos titulares non só da area de internacional nos nosos medios de comunicación. Ante o que se dirá e non se dirá, acho precisa algunha puntualización a propósito da postura israelí perante a acción unilateral palestina.

Israel non se opón en absoluto á creación do estado palestino, a existencia dun estado palestino é algo xusto, asumido e aceptado por parte israelí, goberno e a inmensa maioría da sociedade israelí, que defende a solución de “dous estados para dous pobos” que convivan en paz e seguridade. Israel oponse si, a este paso unilateral xa que entende que o único camiño para alcanzar este obxectivo lexítimo de dous estados é a través de negociacións directas por moi duras e difíciles que estas poidan presentarse.

Que Israel, goberno e sociedade civil desexa a paz demostrouse xa asinando acordos de paz cos seus veciños, Exipto e Xordania, e cos propios palestinos (Acordos de Oslo). Estes acordos foron froito de negociacións e non de accións unilaterais das partes en conflito. A historia demostra teimuda que o único xeito de alcanzar unha paz xusta e duradeira é a das negociacións ou ben a eliminación do contrario, algo isto último que na zona só defenden grupos terroristas como Hamás, Hezbollah ou a Yihad islámica.

Que a ONU recoñeza o estado palestino non vai significar que os palestinos poidan evitar as negociacións. Mais desde logo a marxe de negociación dos seus dirixentes ficará moi limitado ademais de que un paso unilateral como este vai en contra de todos os acordos asinados até a data entre o Estado de Israel e os palestinos e poden levar a toda a rexión a unha situación incendiaria. E con certeza todos estaremos dacordo é que o que menos precisa esta rexión é gasolina para botar ao lume.

Recoñecer nestes intres ao estado palestino, cando de feito hai un goberno de unidade Fatah-Hamás, é tamén un xeito de lexitimar a Hamás, unha organización terrorista que reitera unha e outra vez que o seu obxectivo e a destrución do Estado de Israel e un único estado árabe en toda a rexión. No momento en que Hamas recoñeza o dereito de Israel a existir teremos dado un paso enorme no camiño da paz na zona, mais este recoñecemento é desbotado radicalmente unha e outra vez por Hamás.

Por último dicir -e lembrar- que Israel recoñeceu de feito xa en varias ocasións ao estado palestino. No ano 1947, ao aceptar a Resolución 181 de 29 de novembro, que plantexaba o plan de partición da ONU, Israel recoñecía de feito e de obra o dereito á creación dun estado árabe-palestino. Logo, nos anos 2000 e 2008, nas negociacións de Camp David e nas negociacións de Ehud Olmert-Mahmud Abbás, respectivamente, a creación do estado palestino era parte fulcral do acordo. Por tanto, a cuestión realmente non é que Israel ou a ONU recoñezan ao estado palestino, senón que os palestinos e os países árabes recoñezan ao estado de Israel como estado nacional do pobo xudeu. Estado palestino si, pero non así.


Pedro

No hay comentarios: