"Ás catro da mañá, nunca se sabe se é demasiado tarde, ou demasiado cedo". Woody Allen
lunes, 27 de julio de 2015
domingo, 26 de julio de 2015
Dedicado ao Concello de Madrid
“Se algún día
despois de morto se quixera facer de min algunha louvanza, e eu estivera dando herbas
á nosa terra, podería dicir na miña lápida: «aquí xace alguén que coa súa obra
fixo que Galicia durase mil primaveras máis».
sábado, 25 de julio de 2015
Castroviejo, Cunqueiro e a cor da Santa Compaña
Hai unha divertida anécdota da que son protagonistas Álvaro
Cunqueiro e o seu bo amigo José María Castroviejo. Estando os dous de
apaixonada xornada de cata de viños por terras do Morrazo, creron ver nun
brumoso bosque, onde deran por rematados os seus folgos de bo viño e mellor
conversa, un desfile de ánimas en pena da Santa Compaña. Mais á hora de
contalo, Castroviejo atribuíalle á comitiva unha cor amarela palla, e Cunqueiro
pola contra unhas tonalidades máis ben vermellas. Despois dun tempo de
controversia, Castroviejo tirou a seguinte sabia conclusión: ”O que sucede amigo
Álvaro, é que ti estiveches a beber tinto, mentres eu din conta dun dourado Albariño”.
sábado, 11 de julio de 2015
viernes, 10 de julio de 2015
viernes, 3 de julio de 2015
A crise de Grecia: un golpe ao populismo europeo
Por Yossi Beilin*
Israel Hayom - 03.07.2015
O que está a suceder en Atenas centra o interese
mundial, sobre todo porque nunca sucedeu algo semellante: unha economía
significativa de Europa derrúbase ante os nosos ollos, o que podería afectar
negativamente á economía doutros países, especialmente sobre os paises que
teñen bancos aos que Grecia debe e que non ten intención (ou capacidade) para
devolver. Moitas bolsas que están lonxe xeográfricamente de Grecia están en "vermello"
e os comentaristas económicos están a tratar de adiviñar o que podería suceder.
Todo o mundo está a falar da “traxedia grega”,
aínda que na traxedia non hai malvados fronte a xustos, no colapso económico de
Grecia si hai, sen dúbida, claros "culpables". Falamos dun goberno
grego que presentou ante a Unión Europea datos terxiversados e números sen
fundamento para unirse á “zona euro”, para así gozar dos seus beneficios pero
obviando os deberes que supuña tal unión. Pero se as consecuencias económicas
están envoltas no misterio e todas as opcións son posibles, as implicacións
políticas da situación son moito máis claras. O Primeiro Ministro Alexis
Tsipras apostou a que a zona do euro temería prexudicar ao seu sistema bancario
(principalmente o alemán), crendo que no último minuto a Unión Europea
renderíase e chegaría a un acordo co seu goberno.
A importancia política obvia do que desexaba
Tsipras íase a traducir no afortalamento dos partidos políticos irresponsables
estilos "Syriza", que lles ofrecen aos seus votantes europeos a idea
de que inventaron un método para comerse "o pastel e manter a integridade
do pastel". Estes partidos son quen de seducir facilmente a unha cidadanía
frustrada e persuadila para apoiar plataformas absurdas e destrutivas. Cando á
fronte colócanse individuos carismáticos como Tsipras, que ofrecen unha
percepción que parece, a primeira vista, razoable e que coloca fronte a unha
poboación que realmente está a sufrir, aos "verdadeiros culpables"
(en forma do establecemento financeiro europeo), é fácil así recibir do público
o apoio.
A decisión dos líderes da UE implica considerables
riscos. A curto prazo, polo menos, os mercados financeiros poden atoparse nunha
significativa retirada e, xa que logo, pode isto influír na estabilidade dos
fondos de pensións e nos bancos de todo o mundo, nos aforros a interese e máis.
Mais, a longo prazo, é difícil crer que unha economía relativamente pequena
(como a grega) poida arrastrar cara ao fondo do buraco a todo o sistema
económico europeo.
Por último, o sucedido proporcionaría unha
importante lección para outros países: non hai xantares gratis e non hai perdón
por non cumprir cos compromisos. O mundo non ten que pagar pola
irresponsabilidade dos que pretendian enganar e os que querían continuar coa
súa boa vida económica, coma se nada pasase, despois de derrochar e
desperdiciar o crédito recibido.
A decisión europea ten unha influencia política
que podería ser fundamental: É recomendable que os votantes apoien opcións
políticas responsables, que crean que a rehabilitación da economía pasa, ás
veces, por medidas impopulares. O debilitamento dos partidos populistas é máis
importante que as consideracións económicas da presente crise.
* Yossi Belin, lider histórico do MERETZ (partido situado á esquerda do Partido Laborista), foi un dos arquitectos do Acordos de Oslo (1993)
Suscribirse a:
Entradas (Atom)