Por Xavier R. Blanco
Achegábase o Festival de Ortigueira e na cabeza do artesán Santiago Bernárdez bulía unha idea: presentar na gran festa do mundo celta un kilt, a saia que visten os homes e identifica aos clans en Escocia, pero propio de Galiza. "Fixen o deseño do tartán, o tecido a cadros, rexistreino e chamei a un amigo escocés para encargar 30 saias. Non sabía como ía resultar a aventura, levei 25 e vendinas todas. Foi un éxito que non me esperaba". Xa encargou outras 100 saias ao seu provedor escocés. Comercialízaas a 29 euros cada unha. "Non pretendo que substitúa o traxe tradicional galego, senón que se converta nunha peza para os días de festa. E aquí temos moitos días de troula", comenta en Allariz, onde instalou o taller de coiro que rexenta desde hai cinco anos con Mónica, a súa parella. A ocorrencia non foi repentina. Este deseñador, natural de Cangas do Morrazo, viviu antes de establecerse en Allariz dous anos en Irlanda e cinco en Escocia. "Cando me convidaban a unha festa tiña que alugar un kilt para non desentonar e custaba, se se trataba de épocas como fin de ano, 80 libras". En Escocia atópase o Tartan World Register, institución que valida, tras un exame rigoroso, o cadro que identifica a unha familia, a unha empresa ou a unha nación. Obter o certificado supón un desembolso de 400 euros. "Conta a porcentaxe das cores e a disposición e distribución dos cadros, que saen dun tear con catro barras, que xa existían hai séculos en Galicia, sobre todo na Ribeira Sacra, como constatou os estudos da británica Anna Champeney". Santiago Bernárdez inscribiu o seu deseño como Tartan Gallaecia/Galician National, que se caracteriza por un 50 % de cor azul cobalto, 40% de azul mariño e 10% de branco. "Elixín o azul cobalto polo escudo galego, o azul mariño polo mar e o branco pola bandeira. Creo que a combinación quedou bastante ben", opina mentres ensina un kilt que deixou en Allariz por tratarse dunha talla pequena. "Mágoa, o tería vendido tamén". Algún dos que se achegaban ao seu posto en Ortigueira reclamáronlle un kilt no que predominase a cor vermella, "e respondíalles que só vendía o nacional de Galiza". Cando os clientes se interesaban por que no galego mandaba o azul, topábanse cunha resposta imposible de rebater: "Porque é o que rexistrei eu". No Festival de Ortigueira, Santiago Bernárdez tamén puxo á venda a highland shirt (camisa tradicional) e o sporran (zurrón que se anilla á cintura). "En vista da aceptación, vou encargar tamén as medias, e os ribbons, que son unha especie de ligas que suxeitan as medias á altura do xeonllo, para completar a vestimenta". O negocio está en cueiros, pero este artesán rezuma optimismo. "Percorremos moitas feiras e festas e neses momentos a xente anímase porque tes ganas de risas e de carallada". Ademais, Internet resulta unha ferramenta imprescindible para chegar desde Allariz a todas partes cun simple clic. Bernárdez rexistrou as webs www.tendagaliza.com, www.tiendaGalicia.com e www.galicianshop.com nas que tamén explica a historia do tartán en Galiza e en Europa para proclamar a súa universalidade: "Entendémolo como algo escocés, pero é unha vestimenta universal. Hai rexistrados o tartán nacional de Alemaña, Australia, Holanda..." E agora tamén o de Galiza. Cando alguén se interesa polo kilt galego, Bernárdez detense un intre co comprador para impartir unha clase de historia resumida e a maneira de vestir esta peza. "Case todo o mundo leva mal a saia. Colócanlla na cadeira e hai que levala na cintura para que quede xusto á altura dos xeonllos". A pregunta que máis lle formulan é se se loce con calzón debaixo da tea ou sen el. "Sen calzón, por favor!", responde. "Só os bailaríns teñen licenza para porse calzóns".
El País - 30.07.08
No hay comentarios:
Publicar un comentario