Mar Delcalzo e Desfargado

No mar aprendo a respirar,
mergúllome polos intricados labirintos do seu corpo,
busco nas máis fondas augas abismais,
... e a vertixe inúndame traidora.

Tantexo o fondo cos meus dedos,
Eu,
náufrago á deriva,
que en ti atopo refuxio.

Estatuas de sol e cera,
delirantes estatuas desgarradas,
...nos seus ollos apréciase a demencia do eterno ver.

Túzaro mar.
Mar descalzo e desfargado.

Arrabaldes desertos agárdanme,
na implacábel esperanza espida.

Arrecedendo de sal e brea,
de madeira reseca e incerta.

Travesía eterna coma o esquecemento.