Todo queda en orde
tras a morte
mesmo os entullos
No salón as fotos
no armario a roupa
sobre a colcha os berros
e xeo
nas paredes
nos ollos dos que quedan
cristais
a dor da luz
Despois da morte
a transparencia simétrica
dos cristais
***
tras a morte
mesmo os entullos
No salón as fotos
no armario a roupa
sobre a colcha os berros
e xeo
nas paredes
nos ollos dos que quedan
cristais
a dor da luz
Despois da morte
a transparencia simétrica
dos cristais
***
Atmósfera
Sei das sete garzas brancas
acróbatas no silencio da materia
Entón, por que me pides que respire
coa estabilidade dos gases inertes?
non sentes a dor primeira da danza
neste crisol de moléculas orfas?
E ó mellor se non fosemos vulnerables
como a auga na area
se non rachásemos
como a fe no espello da desesperanza
podería navegar esta atmósfera cos pulmóns secos
Mais dixen que non, amor,
escollín o insomnio
somos cinsa de astros extintos
e non vou afogar a inocencia
na densa felicidade dos covardes
No hay comentarios:
Publicar un comentario