Dicía o mestre John Ford, que a grande diferencia entre o cinema americano e o resto das cinematografías, eran os actores secundarios. Eses personaxes de pouco brillo, poucas palabras, poucas esceas, pouco protagonismo, pero esenciais para completar as pezas do máxico puzzle co que se constrúe unha película. No basket sucede exactamente o mesmo. O brillo, as vitorias e o éxito dos grandes equipos da historia e de hoxe, susténtase nun dificil e complexo xogo de mecano no que os xogadores secundarios, xentes de oficio, serios, currantes, bos profesionais, pouco eco mediático e sen o glamour das estrelas, son absolutamente indispensables.
Hoxe a tarde, despois de 27 días desaparecido atopouse o cadáver de quen fora toda a súa carreira, xogador no Club Baloncesto Valladolid, no histórico Forum, Lalo García. Non sei que puido pasar pola súa cabeza para tomar a dramática decisión de pedir o cambio, deixar o balón sen bote e abandonar a cancha. Non o sei. En todo caso, fora cal fora o motivo, o meu respecto, o meu sincero agradecemento polas horas e anos de basket das que puiden desfrutar grazas a xogadores secundarios coma el.
Descanse en paz Lalo Garcia. Un xogador de baloncesto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario