"Ás catro da mañá, nunca se sabe se é demasiado tarde, ou demasiado cedo". Woody Allen







viernes, 6 de junio de 2014

In Memoriam: Normandía 4 de xuño de 1944


EL PÁIS - Canto tardaron en coñecer en Buchenwald a noticia do desembarco aliado en Normandía?

JORGE SEMPRÚN - Coñecémola o mesmo día. As once da mañá empezou a correr a noticia; ao mediodía sabíase con certeza. Cando os grupos de traballo regresaron, a nova difundiuse entre os 50.000 deportados que estabamos no campo. E ao pasar lista xa o sabía todo o mundo. Porque os presos saían a traballar ás fábricas ao catro e non se regresaba até o seis da tarde, cando tiñamos o pase de lista. Era un momento que os nazis aproveitaban para practicar o seu sadismo, sobre todo se nevaba ou facía frío. Neses casos tíñannos esperando de pé durante dúas horas. E como o rancho viña despois e non comeras nada dende as catro da madrugada, imaxina como esperabas que aquilo rematase. O día do desembarco, a xente estaba alí, de pé, agardando pasar lista, pero xa sabiamos o que sucedera. E por iso aquel pase de lista foi un festexo. Os alemáns, que se deron de conta, alongárono para castigarnos, pero, curiosamente, iso permitiu que o festexo se prolongase. Notábase en algo, aínda que a xente estivese firme e en silencio. Lembro que até os máis derrengados camiñaban cheos de empaque.


* Tirado dunha entrevista publicada no xornal EL PAÍS o 6 de xuño de 1994

No hay comentarios: