Por Yossi Beilin*
Israel Hayom - 03.07.2015
O que está a suceder en Atenas centra o interese
mundial, sobre todo porque nunca sucedeu algo semellante: unha economía
significativa de Europa derrúbase ante os nosos ollos, o que podería afectar
negativamente á economía doutros países, especialmente sobre os paises que
teñen bancos aos que Grecia debe e que non ten intención (ou capacidade) para
devolver. Moitas bolsas que están lonxe xeográfricamente de Grecia están en "vermello"
e os comentaristas económicos están a tratar de adiviñar o que podería suceder.
Todo o mundo está a falar da “traxedia grega”,
aínda que na traxedia non hai malvados fronte a xustos, no colapso económico de
Grecia si hai, sen dúbida, claros "culpables". Falamos dun goberno
grego que presentou ante a Unión Europea datos terxiversados e números sen
fundamento para unirse á “zona euro”, para así gozar dos seus beneficios pero
obviando os deberes que supuña tal unión. Pero se as consecuencias económicas
están envoltas no misterio e todas as opcións son posibles, as implicacións
políticas da situación son moito máis claras. O Primeiro Ministro Alexis
Tsipras apostou a que a zona do euro temería prexudicar ao seu sistema bancario
(principalmente o alemán), crendo que no último minuto a Unión Europea
renderíase e chegaría a un acordo co seu goberno.
A importancia política obvia do que desexaba
Tsipras íase a traducir no afortalamento dos partidos políticos irresponsables
estilos "Syriza", que lles ofrecen aos seus votantes europeos a idea
de que inventaron un método para comerse "o pastel e manter a integridade
do pastel". Estes partidos son quen de seducir facilmente a unha cidadanía
frustrada e persuadila para apoiar plataformas absurdas e destrutivas. Cando á
fronte colócanse individuos carismáticos como Tsipras, que ofrecen unha
percepción que parece, a primeira vista, razoable e que coloca fronte a unha
poboación que realmente está a sufrir, aos "verdadeiros culpables"
(en forma do establecemento financeiro europeo), é fácil así recibir do público
o apoio.
A decisión dos líderes da UE implica considerables
riscos. A curto prazo, polo menos, os mercados financeiros poden atoparse nunha
significativa retirada e, xa que logo, pode isto influír na estabilidade dos
fondos de pensións e nos bancos de todo o mundo, nos aforros a interese e máis.
Mais, a longo prazo, é difícil crer que unha economía relativamente pequena
(como a grega) poida arrastrar cara ao fondo do buraco a todo o sistema
económico europeo.
Por último, o sucedido proporcionaría unha
importante lección para outros países: non hai xantares gratis e non hai perdón
por non cumprir cos compromisos. O mundo non ten que pagar pola
irresponsabilidade dos que pretendian enganar e os que querían continuar coa
súa boa vida económica, coma se nada pasase, despois de derrochar e
desperdiciar o crédito recibido.
A decisión europea ten unha influencia política
que podería ser fundamental: É recomendable que os votantes apoien opcións
políticas responsables, que crean que a rehabilitación da economía pasa, ás
veces, por medidas impopulares. O debilitamento dos partidos populistas é máis
importante que as consideracións económicas da presente crise.
* Yossi Belin, lider histórico do MERETZ (partido situado á esquerda do Partido Laborista), foi un dos arquitectos do Acordos de Oslo (1993)
No hay comentarios:
Publicar un comentario